Sînor Şiiri - Feridun Urfa

Sevgilim,
Varoşlarında uyut beni. Bomba yüklü araçlar döşe düşüme ve patlat kendini beynimde.
Sevgilim,
Mayınlar döşe pamuk tarlalarıma, oluk oluk kan aksın arklarımda.
Sevgilim,
Başkaldır, isyan et, küfre karış, baştan yarat ülkemi.
Sevgilim,
Lastik ayakkabılarımı sev, beni sev, esmer örükler ör böğrüme böğrüme.
Sevgilim,
Şiirime öfke bulaştır, kan bulaştır göğüme.
Sevgilim,
Geç sınırlarımı, yüklen silahımı vur beni!
Vur beni,
Toprak eşeleyen çatlak ellerimi, sınıra uzaktan bakan gözlerimi, şiirimden vur beni!
Vur beni,
Düzene karışan aklımı çel, çarkıma çomak sok, dağıt beni, heeeeey ! duy beni!
Duy beni,
Çadır kentlerden, barakalardan, özerk sokaklardan duy beni!
Sevgilim,
At koştur Suruç ovasında, dörtnala direnişler müjdele bana
Sevgilim,
Konuştur beni.
Çıkmazındayım varoşların. Şehirler kumpas, sokaklar Molotof ve küfre bulanmış iman! yeni baştan direniyorum. Sil baştan bir isyan ve yeni bir başlangıç. Sınır boylarında kirli bir sakal, sırta ilişik bir kurşun ve soğuk zemin!
Şengal dağı Dewrêş çağırır dörtnala. Edul örüklerinden asılı Ezîdi bir kadındır artık! Gel ve çıkar beni Yusuf saklayan kuyularımdan. Gel ve kurtar beni parmak uçlarımdan. Yeni baştan bir kelam ver bana. Öfkemi dürt…

Tarih: Onaltıoniki2014
Yer: Nîvco!