Sinop Kalesinden Bakarken

SİNOP KALESİNDEN BAKARKEN

Saçları kılçıktır toprakta sevişmekten
Ağızlarında memleket kurumuş çökelek kokusu
Secde eden dudaklarda ahirzaman korkusu
Kayıpzaman ufkunda ölüm tortusu
Duvarlarda okunan
Mahkumların kederli ketum iç sıkıntıları
Denizin üstünde ışık huzmeleridir.
Gün görmemiş dizelerinde Sabahattin Ali’nin
İnce Burun Feneri’nde bir fırtınada
Eserken Anadolu Yaylalarına
Düşer Trakya’da toprağa
Sürmene Bıçağı’nın bilenme sesi
Keskin şeytani
İki dize arasında
Tedirgin idam telgrafları.

Bir kelebek havalanır kendiliğinden
Ölüm muştular anlayamazsın
Havalanır yosunlu duvarlardan
Sesler duyulur hala sefer davullarından
Paslı top sesleriyle mazgallardan
Martılar fışkırır.

Şadırvandan gelmese de su şırıltısı
Duvara vuran Kara Deniz’in azgın sesidir
Geçmişten geleceğe bağıran
Mahkumların onulmaz nefesidir
Burası karanlığın uykuya yattığı yerdir.

Nisan 1999 Sinop