Sınırlar (isim yok) Şiiri - Lee Vincant ...

Yoruldum sınırları aşmanın korkusuyla,
Soluduğum her nefes,
İçime çektiğim hava ızdıraba dönüştü,
Yasakları kaldıramadığım her gün
Sevginin lanetini hissettim üzerimde
Ve sevildiğime lanet okudum.
Varoluşuma isyan ettim ki
İsyan edebildiğim tek şey buydu.
Tüketildiğim her gün daha az sorguladım hayatı,
Ayrımlara, eşitsizliklere, adaletsizliklere
Tanık olduğum her gün biraz daha sindim oturduğum yerde,
Mücadele vermekten korkan, düşünmekten aciz, boş bir kabuk gibi...
Korkaklığımdan tiksindim geçen her gün,
Ve de korkak olan herkesten kaçtım,
Salgın bir hastalıktan kaçarcasına...
Kendimi görmekten onlar gibi olduğumu bilmekten korktum.
Korkmaktan korkucak kadar alçaldım ve bittim.
Sistemin beni dahil edemediği bir hayala tanık oldum.
İçinde bulunamadım bile.
Ve dayanmaya çalışmanın, çabalamanın engellenmesinin
Somut kanıtlarını gördüğümde vazgeçtim.
Vazgeçtiğimse, duvarlarla çevresini ördükleri, izin vermedikleri benliğimdi...