Ebedi sınırlar koymadım kimseye
Geceye yazıyorum edebi yolculuklardan
Kendi kendime
Kimsenin uhdesinde değil ki akşam
Bakıyorum boşta
Erkenden sarıldığım da oluyor zamana
Kafam estiğinde kelimelerle sabaha çıkan
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta