Sinirin sınırı Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Geriyorken tüm başlangıçlar
Yolun zoru nereye çıkarsa artık
Doğru mu peki, mutlu mu sonlar!
Ya gelirken biliyor muydun?
Sonunun; Dünya olacağını
Hadi oradan atma kardeşiz!
Varlığa alışan yokluğa sığar mı?
Bir damla göz yaşına sığınan
Daha Doğmadan göğsünde atan
Kalbin aritmetiğidir fena çarpan
Elde kalanın sıfır olacağını
Biteceğini bile bile, göz göre göre
Elde kaldığını sandığını
Toplarsın, bölersin, çıkarırsın
Herkesin sınırlarını aşarsın da
Yoldan çıkma korkun yok mu
Ondan hep kendi sınırındasın.
Sınırlandıran hep sinirlendirir
İçten dıştan her yönden
Çıkmak zorundasın işin içinden…
Tende başlayıp sonu olmayan
Ruhun sınırı yok da ya akıl!
Burada biraz takılalım
Çoğalanı aza boyutlalandıran
Sinirin sınırlarında dolaştıran
Uzadıkça uzayan
Yollar değil miydi?
Peki Ya zaman!
Çoğaldıkça azalan...
Azaldıkça çoğalan zaman
Çoğalan her şey değersizleşir
Gerçek budur yüzleşmen gereken
Pazarda sattığın simit ve sudan
İlk kazandığın o küçük parayı bir an!
Sıradanlığa ve önemsizliğe biraz katlan
Hiç bir şey düşünme plan yapma
Gözünü kapatıp hayale daldığında
Sonsuzluk birden önünde açılacak
Yıldızlar bulutlar ay Güneş’e yol olacak
O yola çıkılmalı ama her boyutta
Havada, denizde, karada
Ta Samanyolu uzayına, fakat ama
Sonsuzu sonlandıran sınırlı akılla
Uzaktan bakınca sen avucunun içinde san,
Hadi elini uzatıp birini alsana oradan:
Uzak, yakın, milyarlarca yıldızdan…
Farkı yok değil mi gerçeğin zandan
Zihnin oyunları hep bunlar, yoldan çıkaran
O yollar yok mu o yollar ki hep yoran
Başa gelmekle değil de hatırla
Başa çıkmakla başlamadı mı her şey?
Yoldan değil de baştan çıkmadığında;
Zaman yeniden başlar sana işte o an!
Yola gelmek mi! Ne demek, nasıl yani,
Asıl, Yola çıkmak gerekmez miydi!
Başkasının değil de kendi yoluna
Biricik yolculuğuna bir olarak,
Herkesten ve yerden önce, ama kendine
Ayna da görüneni sev abart da
Yüzündeki makyajı bir sil at
Asıl görünmeyene iyi bak
Sinir dediğin şeyin de sınırı var
Gereksiz iştahını da kabartma
Sınırlarda dolanıp durma,
Ya sınırlarını aş ya da olduğun kal
Ana ne olursun Haddini aşma!
Bunu kendine yapıp yorma
Hem kendini hem herkesi…
Kendinden başka, sen kimsin ki!

Yılmaz BEKTAŞ