Kimsesiz, kuytu yerler,de bile kıt kanaat geçinirdik biz..
Ama nedense,
Hep beni olur olmaz güzelliklere sürüklerdi sonunda..
Bir yığın sorular,
Ve sessiz cevaplarıma tahammül gösterirdi,
Amansızlığıma sükutla dayanarak..
İşte bu benim sinirimdi..
Her şeye ragmen,
Yinede varlığı bir şeyler öğrenmeme sebepti,
Her zaman...
(Melle-Almanya)
Yakup IcikKayıt Tarihi : 7.7.2006 17:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yakup Icik](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/07/07/sinirim.jpg)
Tebrikler efendim.
Saygımla
TÜM YORUMLAR (53)