Sınırdışı Edilmiş Sinirin Aşk Kavm ...

Yanımda olmayışının yıl dönümlerde bir yanım daha yanıyor. Yandığım yan cümleler bir yar cümlesi eder mi? Yarıştığım, aşka barıştığım yüklemlerde yükümü soruyor sorgulayış.

Unutulma tepsinin içinde içi çürümüş bir meyve gibiyim. Çürüyüşüm sensizliğe, dimağın bitmezliğine.

Şimdi başka t’atların üstünde yürek yürüyüşüm.Koşmak ile yorulmak arasında bir de unutulmak var. Kendime kavuştum; ama sen yoktun.

Sınırsız tutkunun tutkalı olup ve öylece yapıştım yüreğine.
Sınırdışı edildi sinirlerim.Sinirlenmek yok.Sınırı aştım zaten yalnız kral ülkesindeyim.

*Her yalnız aslında bir kral… Kendi krallığını büyütmek için bir sevgiliye ihtiyaç duyar. Her yalnızlığın krallığı böyle büyür, böyle de biter.Yalnızlığını bitiren aynı zamanda yeni yalnızlığı başlatandır.

Şimdi mutsuzluğun, umutsuz vakalarında kapattım kalbimin mahreç kalıplarını.Yazılmamışlığa ulandım. Kalıbı bitirdim sözlerinin renginde.

-Gelmeyeceksin diye geldiğin savruk masallarda dinlendim. Dilsiz, ufuksuz, aşksız, tanımsız kalmadı umudum.

Vaktin saçları uzamıştı.İyi bir berber değilim; ama çok iyi beraberim sana.
-Kesilen her t’elin uzatmışlığında varsın. Tükenişin kanıyor, yüreğime pelesenk olmuş sözcüklerim eriyor.

-Hıncım, hınca hınç dolu.
M’aç başlıyor aşkta.
-Kalede sensizlik, ilerde benlik. Bir düş güzeli beni düşürdü bir geceye. Düşürdü beni şeytan,tam düşme de sayılmazdı.Hakem kasti penaltı verdi.Sen kalede değildin. Gönül evinin direği olarak beni bekliyordum.
-İyi golcüyüm hep.Düş güzelini ters yatırdım. Bir gölü atmanın hazıyla anlık masallarım döküldü.

-İstediğin kadar ağla, git, ben yokken sen kirlendi, temizlenmez artık o yürek.
-Kaynağı büyülü bir pınar gibi ağladın, sızladın, sözledin beni.

-Teneffüs ettiğim nefsin havasını hüzünlere teslim ettin.

Bu kadar kaderdeyken gidemezdin.Henüz işitilmedi sessiz ,sensiz, içsel bombalarının sesi.

-Hep kaldı, hepten kaldı, hepsinden kaldır bir şeyler.

Kırık çıkığı çok bir yüreğin vardı.Hekim hekim dolaştın.Oysa o kırıkların mimarıydım, bir pişmanlık duamla iyileşirdin.

-Geçmeyen ya da geçen zamanın her diliminde adın kaldı. Bağrıma astığın zamansızlık sensizlikle içimde yüzyıllık iki yüzsüzlülük oluşturdu.

D’okunduğun kitapların azmiyim. Her kitapta binlerce senli sızıyı özetliyor. Dokunduğun sözcüklerde silinmez hüzünler var.

Geleceğin aynasında taralı yüzlerin var.Bir gülücük kadar, kader olmuşun bekleyişlerime.
-Kadrime dokundun.Kaderim ıslandı gözyaşlarında.Kadrini bilmenin bilgesiyim.

Üstsüz kaldığın üstbenlikte, mana mana örttüm seni. Örtmek bahaneydi, asıl sana d’okunmaktı.

“İstanbul ‘da bir güzeli sevdim...
İstanbul’u daha çok sevdim…”

Bu İstanbul da kesmedi bizi, Hadi içinin denizinde ıslanalım.
İçi içe iki deniz olalım zerre ben, zer sen.

Bırakıldığım kent ölgün, yüzüm solgun.Güleç perimi aradım sen uykusuzluğunda.

…

Aşktın sen, dünyayı kendine özüyle giydiren.
Gizemlerime, sırlarıma, sustuklarıma, susamadıklarıma sözsüz iklimler ısmarlaya coğrafik bir periydin. Haritanda pafta pafta kalakalışımı ölçemedi gerçekler.

Yüreğindeki yüceliklerin izohips aralarında mesafeleri ölçemedi kedersizlik.
Bu yüzden dirhem dirhem eriyorum uzaklığına. Zamansızlık senin olmadığı her yerde.Sensizlik seninle geçirmediğim her yarde.
-Karışık iklimler gibiyim. Her an yağıyorum, bazen kar,bazen yağmur; ama çoğu kez doluca yağıyorum sana.

Kelimeleri yağar, yağmur susar.Nadasa bıraktığın yüreğimin manasında cümle olur, kitap olur, aşk olur, okur kalırız sana Bennara