Sınırdayım Şiiri - Alper Tunga KARAKOÇ

Tel örgülerle çevrili arazide yine geceye doğru yolculuk başlıyor...
Sessiz bi şekilde heran ne olacağı belli olmayan isimsiz tepelerde,dere yataklarında bir....... gecesinde biz yine Sınırdayız.....
Arada duyulan Skorsky’i sesleri kobra sesleri sessizliğe derin bir anlam katıyor...
bahçedeki tank......
...sorunlu korucular...
aşık komandolar …
Silahlar, telsizler, gece görüş dürbünleri...
Önümüzdeki günlerde bizi bekleyen sınav heyacanı...
Aşk aşk diye kıvranan ben...
Görev yorgunluğunu sevgilisi ile konuşarak atmaya çalışan,devrelerim kardeşlerim ve tim komutanları..
bitmeyen nöbetler ve kimseyi bilemem ama ben gerçekten artık duygularımı yazılarımı kimselerden saklamayı kaldırmanın sınırlarındayım,anlıyacağınız! ! !

Sınırdayım...