Aydınlık ile karanlığın sınırındadır hayat
Uzun zincirlerle bağlanmıştır insanlar kopmazlığa
Ansız bir parıltı gönlünüzde
Çeker sizi güneşin kavurucu sıcaklığına
Yıldızları bile söndüren fırtına
Alır götürür sizi karadeliklere
Geçer durursunuz sınırın iki yanına
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
