Sen ki, aldanıp dünyaya tamah ettikçe nefsin.
Piri pak tertemiz, yaradan var etmedi mi cismin.
Âlem de acımasız, katil diye denmişse ismin.
İflah etmezsin, sınıfta kaldın ey insanlık.
Deniz kıyısına, vurdukça çocuk cesetleri.
Firavundan beter, türettikse katil esedleri.
Nefsimizin acımasız umursaması, değil mi sebepleri
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta