Sen ki, aldanıp dünyaya tamah ettikçe nefsin.
Piri pak tertemiz, yaradan var etmedi mi cismin.
Âlem de acımasız, katil diye denmişse ismin.
İflah etmezsin, sınıfta kaldın ey insanlık.
Deniz kıyısına, vurdukça çocuk cesetleri.
Firavundan beter, türettikse katil esedleri.
Nefsimizin acımasız umursaması, değil mi sebepleri
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta