Sınıfsız Şiiri - Ebru Yeşilova

Ben işçi sınıfından bir saraylı
Tulumum düşmüş fularım yamalı
Hayalim günüme sahte bir ışık
Geleceğime zararlı

Ben kanatsızlar takımından bir sinek
Emiş gücü yüksek bir süpürge dili
Bir kuşun kanadına sinmiş isteyerek
Seyretmeye dalıyor devranı

Ben kırk dokuza kırk dokuz bir tablo
Altın varak yok ama simli sarı pırıltılı
İçinde Arapça dualar yazılı kocaman
Birinin nefretle bakıp atamadığı
Birinin evine astığı

Ben A grubu tende B grubu kan
Öldürmeyen zehir kanatmayan yara
Hasta yaşıyor mu diye bakıyorum ara sıra

Ben gecekondunun villa tipi odası
Köşkün içindeki viran tavan arası
Hayalin üstünü örttüğü toz
Ben sokaktaki kırık sokak lambası

Ben yapay bir zekâ göstergesi yapanı bilinmeyen
Bu yanlış fikirleri kim verdi bilmeyen
Nereden geldiğini bilen de nereye gittiğini görmeyen

Ben o ünlü hiç büyümeyen çocuk
Kafası yaşlı götü göbeği yağlı
Uygun değildir damgası vurulan özgeçmiş formu
İşsiz bir fevkalade dişsiz adayı

Ben o romanı yazılmaya değmeyen hikâye
O yeteneksiz yazarın hiç yazamadığı
Ben o hayal evrendeki acılı dâhi
Yaşamış gibi yaptığı hayat hiç yaşamadığı

Ben işçi sınıfından bir alaylı
Hiçbir zaman bir atölyesi olmamış
Konfeksiyonda hiç çalışmamış kontes
Köylü olamayan kentli köysoylu
Hayatında hiç köy görmemiş
Kitapları metropol kokulu