Sınıfım Şiiri - Fatih Işık

Bir sınıf..
Çocukluğum, anılarım,
Aşklarım..hepsi burada yaşar.
Ve resimler,
Yere saçılmış ince yapraklar gibi.

Fakat yerde olsa da onlar
Göklerdedir değeri..
Çünkü bu kalp de gökler gibi;
Geniş,uçsuz,bucaksız..
Nice aşklar bile küçücük kalmış burada..

Ve ben..
Onlara bakarken,
Gereksiz olmasına rağmen
Gözyaşımla yıkıyorum o resimleri,
İstemeden..

Sonra bir ışık saçılıyor resimlerden ve
Sizleri görüyorum
En masum zamanlarımın,
En masum insanları,
En harbi insanları..
Şimdikiler gibi değil yani..

Görüntülerin kimi gözlerimde,
Kimi kollarımda, kimi de yüreğimde..
Aksini buluyor.
Belki de özlemimi,
Belki de özleminizi gideriyor..

Bu garip dostunuzdan
Birkaç kelam döküldü sizlere..
Kirlettiysem üstünüzü,
Affedin beni..
Ne yapalım? Sizsiz olmuyor..
Şimdi 8’in C’sinde olmak vardı,
Kabataş’ın yerine..