Bir andı özgürlük, koşturdum yaşamak için dışarı.
Kimbilir kimdi, koridorda birisiyle çarpıştık.
Taşa düştüm, baktım yarılmış başım.
Ağlıyordu O'da, yanımdaydı bana çarpan arkadaşım.
Oluk oluk akan şerbet değil kandı, bitti yaşayamadan, zaten azdı zaman.
Döndük ve yine herkes kendi odasına kapandı, üzgünüm ama yine esaret kazandı.
Bir çocukmuş bütün bunları yazan.
Bizim sınıftan.
Kayıt Tarihi : 11.9.2021 05:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!