Singin Şiiri - Önder Aslan

bütün özlemlerime yaslanan,
ağır bir yüktür
sensizlik ve sessizlik içinde bu şehir...
kimi zaman bir kalpazanın seceresinde,
kimi zaman bir nebî esaretinde
ömrüm teslim gel gitteki yokluğuna
...oysa;
ne kadar da aynılaşmıştık
biz...ikimiz...
ayaklarımızın altından kayarken
filizlenmeye yüz tutan toprak,
mahremiyetimizdi yağmur seline kapılıp karışmak
büyüsü renklerinde bu şehre!
amelsiz bir zifir karanlık,
hüveyda! ..
sensizlik ve sessizlik içinde bu şehir.
...bilmeden,
...istemeden!
İnsanın sevildikleri kadar yaşlandıkları bir kent burası;
tutamaz insan kendini;
ben de tutamadım...
öylece,özler dururum seni;
Bazen öylece susarım...meftun bir ben!
Bazen iki kelime arasına sıkışır insan:
"nerdedir...nasıldır..." diye!
Beni ağlatmasından korkarım,
İçimi titreteceğinden;
bütün ağırlığı ile bu şehr-i hümayun,
öldürürken özlemlerimi gideceğinden...
muhayyilemin bilge gezgini!
...üstümde yine bir akşamüstü!
...yine bir 'sen' yağıyor sağnak;
ve
unutuyorum üzerime çöken hayatı
ben yine güzel düşlere dalmak istiyorum...