Sinestezi Şiiri - Efe Can Doğan

Ellerini alıp nereye koysan
Yaşam veriyor
Ne zaman bi Tanrıça oldun
Kimse bilmiyor
Ben dahil
Ama şu yorgana dokunuyorsun ya
Geceleri sımsıcak uyuduğumuz
Bir ağaca dokunuyorsun
Yeşeriyor
Ölü bedenime dokunuyorsun
Saati durmuş beynime
Kayıplara karışan ruhuma
Kirli sular içilir kılınıyor tarafınca
Hayata dokunuyorsun
Top oynamaya can atan çocuklar beliriyor
Gün batımına denk bi vakit
Kalbini almışsın sanki
Hangi sularda yıkadığını soruyorum sana
Ölesiye temiz bi kalbi hangi insanoğlu hakederdi
Sen etmişsin
Sıra benimkine geldi
Kalbim ellerinde
Hangi sularda yıkadığını soruyorum sana
İyi hissediyorum
Rayına sokuyorsun bi düzine dağınıklığı
Geceleri rahat bi yatak oluyorsun
Gündüzleri kuşlara coşku
Hayatıma yön veren bir pusula
Tereddütler yok oluyor
Kurumuş şu dudaklarım
Ateş gibi sıcak dudaklarınla buluşunca
Dağları engel olarak görmeyi bırakıyorum
Delinecek ne varsa ortasından geçmeli
Gökyüzüne fışkırıyorum gözlerinden
Gördüğüm her ışık senin bakışlarına dönüyor
Zaman niye bu kadar hızlı diye soruyorum
En kısa gün ve en kısa gece
Senin yanında olduğum her vakit böylece geçip gidiyor
Tadını aldığım ilk günden beri
Sinestezi olduğumu varsayıyorum
Rüzgarlarını görüyorum
Kokunu tadıyorum
Mesela senin bi rengin var
Şu göğün o asil pembeliği sensin
Yağmur sonrası toprak kokusu dilin
Hele ki o alnın yok mu
Ben onu her öptüğümde
Sıcak bi yaz yağmurunda ıslanıyorum
Söyle diyorum bana söyle lütfen
Hangi sularda yıkayıp temizliyorsun
Ne varsa
O suların içinde sevişmeli
Yeni doğmuş bir bebek olmalı karşında!