Sinemde bir aşk-ı bahar açmayacak!

Yemin etmiştim bir kere kalan günlerimde
Bir daha senin adını, halimde bıraktıklarını
Yüreğimin hıçkırıklarını, gözümün nazarını
Kalbimin, hüzün içinde atışını unutacaktım.

Seni sana, seni dilediğin an’a ve hülyalarına
Anlattığım tüm sayfalarda yazdığım mısrada
Gece arzda, seyri hal eden yıldız şahitliğinde
Bir gün dahi olsa anmayacağımı seni bilesin

Ne yılların yıprattığı, ne hamalın yük ağarlığı
Ne hayatın aşksız sinelerde anlamsız bizarlığı
Sinelerin bendinde derlenen o hicran besteleri
Getirmeyecekti seni bana, yemin ettiğim o ana

Sensiz teneffüs edeceğim, sine-i efkâr hüznümü
Yalnızlığın halimde açtığı sızıyı akan gözyaşları
Sokaklarda sere serpe nasibi bekleyen yaprakları
Alarak koklayacağım ve çilemi yudumlayacağım

Sen, dirliğimde en müstesna bulunan bir nefesken
Bahşedilmiş bir sevgiyi hak eden, aşkı hakikatken
Ömrün baharında rengârenk açan en naif çiçekken
Sen hali soldurdun kelebeğin zarifliğinde anılırken