Sönmüş şöminelerde tutuşuyordu İstanbul,
Gün, göz kapaklarına gömülüyordu.
Boğaz köprüsü eriyordu dalgaların nefesinde.
Ay ışığıyla sevişiyordu İstanbul.
Gece, kulluk ediyordu loş sokaklara.
Sönmüş şöminelerde tutuşuyordu İstanbul,
Gün, göz kapaklarına gömülüyordu.
Boğaz köprüsü eriyordu dalgaların nefesinde.
Ay ışığıyla sevişiyordu İstanbul.
Gece, kulluk ediyordu loş sokaklara.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!