Sinem Şanlı Şiirleri - Şair Sinem Şanlı

gözlerini yumdu ve saklandı zamanın ardına gözyaşı,
işte ilk defa çocuk olarak gördüm annemi,
annesini kaybedince,
iki çocuk kucaklaşıp ağladık,
nisan yağmurlarıydı gözyaşlarını göğümüzde bırakan,
yavruağzımın kenarındaki uçuk düşe düşen hıçkırıklarımız,

Şems’i taşınır ellerde, yüzü hilal,
Törpülenmiş öfkelerin nasırı helal,
Sahurun puslu gözleri hudut,
Affı nura boyar mabut,
Uzun bir sabırsa sükût,
Elif’in sırrı perdesi meskût,

palet vurmuştu,
kiralık katil yanım,
tutulan aşklarda,

tutuldu... şairin bütün cezaevleri,
periyodik ve de tutkulu,

Kükreyen bir aslan, yamacında Gelibolu,
Şairin tutmaz olur O’nun la eli kolu,
Bir yemindir içilmiş, sönmeyen hâle,
Ağlatır, her şehit vatana meşale,
Bayrağın rengi ak, alı hilâl,
Kalemin şiiri lal, içinde İstiklâl,

Boyu devrilesi şairim...

Şapka devriminden beri,
Saçlarıda bozulmasa şapkasız çıkmazdı,
Şiirle de çıkmazdı hiç karşına...

Ben tanırım o arsızı,
Gitmek ister gidemez,
Ve de meraklı kızı,
Topladığı taşlarını düşürür,

Ağrılarım var diş çektiriyorum şiire,

atası volkan,
tası, tarağı yeni bulmuşum,
di'li geçmiş zamanda,
di, yar, bakır...
aşkın çatalhöyüğü canıma batanım,

PAPARA'yı yer teşbihinden,
helal helal... boğazımda kalmış tek heceyle,
mütemadiyen el ele tutuşur,
şiirin künhünde dövülür ki aşk...

gülümserken ilhamıyla bir peri uykularıma,

Bilinçaltını bozduruyor şair,
Son birleşik kelimeyi,
Sandığımda, sandığım,
Ayarsız hallerimde,

Bilinçaltım ıslanır

Ana renk, kan ağlar kırmızı,
Gökyüzünden eksilmesin yıldızı,
Ay dedemin hilal kızı,
Dalgalanır bayrağım al ve ak,
Ana vatanım, yavrusuyla bu şanlı toprak,
Dalgalanır üç tarafı ana deniz,