Yine yatağımdayım,
Gözlerim “seni seviyorum” diyen cümlesinde kitabın,
Sessiz bir kafe var olayın geçtiği,
Kafede gösterişsiz bir mekân…
Mekânda bir kadın var âşık olunan
Âşık olan bir adam…
Bir sızıntıydı aradaki…
Özgün…
Yekliğinden - fark ettirmese de - üzgün,
Ulu,
Görkemli bir dağdı karşıdaki…
Bekledi umutla,
Denkleştirip bir yer almayı,
Onu şirin bir ev, bir tarla, bir de bahçe yapmayı,
Tarlasının içini yeşertmeyi,
Dikmeyi bahçesine çiçekleri gül, ortanca, lavanta, hanımeli...
Onu rengârenk etmeyi…
Yel değirmeni döner ya hep
Yine dönsün dönsün...
Kuşlar ötsün, göçsün...
Rüzgar, fırtına süpürsün yaprakları
Uçursun doğru göğe...
Omzumda yağmurun ilk damlaları...
Buluşacak
Yine gözlerinle gözlerim…
Buluşma sıklığında da olsa
Yelkovanla akrebin,
Yine gözlerinle buluşacak gözlerim…
Yüzünde melekten bir gülümseme
Hep doğruyu arayan ve
Sorgulayan soruların
Zihninde…
Gözlerinde…
Bir sanat eserisin sen çocuğum
-
Süleyman Sırrı Özsevilgen
Tüm YorumlarGeçmişi,o yılları,yaşadığımızı,yaşadıklarımızı,belki de birçok şeyin farkında olmadığımız farkındalıkları,hayatımızı,duygularımızı,düşüncelerimizi,hayata dair birçok şeyi,unuttuğumuz,unutupta hatırlayamadığımız ya da geç hatırladığımız şeyleri,hayatımızın en güzel yılları olan o zamanları ne kadar g ...