Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bukadar kısa bir anlatımla okadar geniş bilgileri anlatan ve düşündüren dizeler bir kitap olur.Alkışlanmaz mı bu kalem kim ne derse desin bence seçilmeyi en alasından hak etmiştir.Ancak yapılan yorumları merakla okudum bazılarına da güldüm çünkü hiç ilgisi olmayan manalar yakıştırılmış maksat nedir eğer sezdiğim gibiyse biraz da üzüldüm.Bir mevzu analtılırken aynı eylemler gene olsun demek değildir saygılarımla.
Şair eleştirmelide eleştirilmelide. Eleştirisi yönü ile güzel ve cesur dedikten sonra içeriği ile güdük olduğunu söylerim ancak.
İlginç bir seçim olmuş hemde çok ilginç...Helal olsun layık görenlere.................
EGEMENLİK KAYITSIZ ŞARTSIZ MİLLETİNDİR
KEMAL ATATÜRK
üç fidanı, Menderes'i, milyonlarca işkenceyi, faili meçhul kirli cinayetleri unutmayacak bu HALK..!
ve hala bunları yapan, yargı vesayetini savunan, orduyu utanmadan göreve çağıran ergenekon uşaklarını da unutmaz halk...
ve dahası üç fidanı savunan sözde solcu dostlarımız bugün onları idam eden militarist güçlerle elele:)
EGEMENLİK KAYITSIZ ŞARETSIZ MİLLETİNDİR
K.ATATÜRK
Şair ne anlatırsa anlatsın okuyucu işine geldiği gibi yorumluyor. Kimi demokrasi dedi, kimi Deniz dedi bilmem kimi ne.
Nereye çekerseniz çekin sonuna kadar şiir, sonuna kadar mana yüklü
Kalemine Kuvvet KARAKOÇ
Bu Çağrı Sanadır
Bir damla SU gönder bana
Eğer gönderebilirsen
Ana sütü gibi tertemiz olsun
Bir damlası Karadeniz
Bir damlası Akdeniz olsun.
Bir avuç TOPRAK gönder bana
Edirne koksun, Ağrı koksun
Her zerresi burcu burcu
Türkiye koksun
Anadolu’dan çağrı koksun.
Bir dilim EKMEK gönder bana
Yiyince lezzetini hissedeyim
Bereketini hissedeyim
Köy köy, tarla tarla
Memleketimi hissedeyim.
Bir demet ÇİÇEK gönder bana
Renkleri;
Sarı, kırmızı, beyaz ve mavi olsun
Râyihası, estetiği
semâvî olsun.
Bir tutam SEVDA gönder bana
Veysel Garani’nin, Yunus Emre’nin
Sevdasından olsun
Mevlâna’nın Mevlâ’sından olsun
Sevdâların hasından olsun.
Bir RÜYA gönder bana
Yürürken, otururken
Güneşi, ayı seyredeyim
Aradan kalksın tüm duvarlar
Mâverayı seyredeyim.
Bir damla ALIN TERİ gönder bana
Yazdığın ŞİİRLERİ gönder bana
Okumaya ihtiyacım var...
(25.10.2001)
Abdurrahim Karakoç
Arkadaşlar şiir taşıdığı mesaja göre değeri ölçülür. Bazı şiirleri çarşaf çarşaf yazarsın kendini ifade edemez kısa olur ciltler dolusu önünü kesemez ırmak gibi akar
Sayın Seyirciler , o adam şimdi de ayırımdan falan bahsediyor...Ayırım her toplumda vardır...İster istemez vardır...Siz ne kadar birleştirmeye uğraşsanız mümkün olmaz...İyiler de vardır , kötüler de vardır ve çoğunluktadır...Taşlama ve hiciv gibi şiirler toplumun eğrilerini düzeltmekte bir yontu aleti gibidir ve bâzıları altın değerindedir...Toplumu düzeltme aleti gibi olan bu gibi şiirlerde TİN'e bakılmaz , METİN'e bakılır...Anlam , dokundurma , insanlara ders ve ibret verme unsuru aranır...Bu gibi şiirlere iyi değil diyen KENDİ ŞİİRLERİNE BAKSIN ve ONLARLA MUKAYESE ETSİN...
Küçüğün büyüğe ilk isyanı..
Eskiden padişahlar şeyh-ul islam'lar sayesinde kardeşlerini katledebiliyorlardı. Orduda bu yöntem uygulanmadığından assubaylar üsteğmenlere kafa attılar..gibi..
Sineklerin istilası..
Hâlâ ve ısrarla darbe yapalım, asalım, keselim diyenler var..
Sinek her devirde sinektir..
Bu şiir ile ilgili 40 tane yorum bulunmakta