Sinek Ve Ben Şiiri - Şamil Bora

Gecenin bir vakti,dağın eteklerinde
Paralel kıyılara yakın bir balkondayım.
İzlemeye çalışıyorum şehri,ayrıntıyı
Duyuyorum insanların,köpeklerin
Ölçüsüzce çıkardıkları sesleri,
Birbirlerini yiyişlerini

Yalnız değilim,eşlik ediyor bana
Kana susamış küçük sinekler
Ya ölecekler bu gece duvarda
Yahut peçetenin arasında
Ya da ölmeyecekler yine bu defa
Yaşayacaklar teminatsız birkaç gün daha

İçime oturuyor yalnızlığım
Susuyorum sana sinekler gibi
Ölebilirim biliyorum bundan sebeb
Yine de varmak istiyorum yanına
Susuyorum sana
Sinekler gibi adeta

Belki ben de öleceğim
Dünyanın alakasız bir tarafında
Yahut sıkışık dört duvar arasında
Ya da yaşayacağım
Teminatsız birkaç gün daha