Sinek Şiiri - Deniz Kalacı

Bir yapraktı ömrüm,
Dalına sımsıkı tutunmuş.
Ne çok fırtınalar gördüm de savrulmadım yerlere…
Öleceksem dalımda ölürüm! ..
Kururum, çürürüm, ama savrulmam yerlere…
Ne çok arkadaşlarım, kardeşlerim vardı…
Ne çok kalabalıktık, bir süre önce.
Rüzgâr aldı kimini, savurdu bensizliğe…
Kimi kendi bıraktı dalımızı,
Kardeşliği istemezcesine! ..
Sonbaharda hemen hepsi gitti.
Ne hazandı ama! ..
Kurudum, kavruldum, sonsuz bir acıya tutundum…
Baktım ki, bir benmişim koca dalda…
Bir benmişim, bir başıma…
Fırtınalara meydan okumuş, yenmişim! ..
Güçlüymüşüm, baş edebilmişim! ..
Oysa sonbaharla birlikte düşmeliymiş yapraklar! .
Yenileri yeşerirmiş, bilememişim! ..
Yeşillerin arasında sırıtan bir sarıyım şimdi! ..
Arılarla yaşayan bir sinek gibi! ..