Sine i Dem Mektupları Te Şiiri - Yorumlar

Sine-i Demden süzülür fikir... Önce kalbe intikal eder ve oradan yol veririz duyguları mektuba...Aslında aşk ile aşık bir birinden ayrılmaz... Ölüm ikisine de ölümdür... Hep anlatmak istemişimdir; bir son nefesle başlayan sonsuza doğru yürüyüşü... Halsiz, bitkin düşmüş; perişan bir aşk öylece uzanmış yatıyor... Anlaşılan aşk son nefesini veriyor... Yanı başında duran aşkın eş ve dostları; onun son nefesini vermesine tanıklık etmekteler... Okumayı bilen açmış aşk kitabı okuyor, bilmeyenler aşk duası etmekte... Aslında aşk sahibinin son nefesi, perdeyi aralamaktır... Sonsuz aşka uzanan ve hakikatin hilkatinde yoğrulmuş bir aleme doğru... Adımlarımız aşkın gücüne gitmesin diyerek bi iznillah...


Son nefesinde gelir hep kör şeytan yanına...Son kez aşktan terk, son bir vesvese... Kurumuş dudakları suya hasretken... Çağlayanlar sunar önüne aşığın... Susuzluktan kurumuşken aşık, suyla kandırmak ister; aşktan vazgeç diye... Bu zorlu sınavı aslında kamil aşık rahatlıkla atlatır... Çünkü aşkın kevserini içmiş ise susuzluk sorunu çekmez... Sonra en yakını olur, en sevdiği bir anda... Onunla yolundan çevirmek ister, vazgeçmesini diler, aşkına karşılık olarak hayal girdabında raks ettirir... Sarhoş olur bir anda aşık.. Yinede aşk sarhoşluğunu tatmış ise bir kerecik; bu aldatıcı sarhoşluğa kanmaz... Yapacak bir şey bulamayınca en son kirli yüzünü gösterir, kötüler kötüler dahada kötüler aşkı. Aşığı hakir, aşkı ise fakir görür... Ama bir anda bir karartı çöker etrafa... İşte orada şeytanın işi bitmiştir, aşkın mayhoşluğundan istifade edememiş, rotasını çevirememiştir... Sıra aşkın son nefesini vermesindedir...


Aşk meleklerinden, cana kıyıcı olan aşkrail gelir... Öyle heybetlidir ki aşkrail, ama aşkına sadık olduğu içinde korkmaz aşık... Bir dikenli çalının pamuktan ayrılması gibi; aşkın bedeninden, aşkın ruhunu alır. Aşkın cesedi son nefesle beraber aşk meydanında kalır. Aşkın ruhu ise zanneder ki hala yaşıyorum... Aşk için ağlayanları görür aşık... Aşkın yanında bir feryat, bir figan, bir vaveyla... Aşk vaveylası... Ağlamayın ben yaşıyorum der; aşk dilinden ama aşktan anlamayanlar aşığın sesini duyamaz...