Sine harap… Şiiri - Mustafa Cilasun

Yorgunluk öyle çöktü ki üzerime,
Uyumak dahi imkânsız bedenime,
Gözlerim kapalı, kalbim ama seyrinde,
Yatak nafile, yorgan mı kimin neyine…

Yıllar geçtikçe, derinliğim ahenkleşmeli,
Geçen onca yıl, ahvalimle hesaplaşmalı,
Beden bitap, göz harap, ne yapsın kalp,
Zihin tarumar, hakikat uzak, sine harap…

Yatakta kaç kez döndüğümü bilmiyorum,
Elbette soluyorum, ancak mahvoluyorum,
Takat iflasın eşiğinde, dişlerimi sıkıyorum,
Seher vaktinin, ilk ışıklarıyla kararıyorum…

Bir lahuti ses geliyor kulağına, rüya mı?
Her mısra iki kez tekrarlanıyor, hülyamı,
Öyle bir haykırış ki, Zümrüdüanka sabamı,
Beden titredi, zihin kükredi, kalb kanıksadı…

Ne oldu birden, kendine geldi yorgun beden,
Buhran, tuğyan, sineyi zapt ediyor, yıl geçen,
Dimağ boş, kalp loş, zihin biçare, nafile gelen,
Nihayetimiz, bir hakikat beklemesen de sen….