Sine Şiiri - Yasin Tosun 2

Ben hep çektiğimle kaldım..
Sabaha kadar bomboş,
“Bir şey yok”ile dikilmiş dudaklarımda,
Susup pusup dönerken deliye.
Ben hep çektiğimle kaldım,
Sineye..

Kin ne bilmedim, kime beslenir..
Beni bir köşede unutsalar da,
Gönül bağımı susuz koyup kurutsalar da,
Bir özüre unuttur, hemen yeşeriverir.
Benim gibilere bu çağda,
Gamsız denir..

Ben hep çektiğimle kaldım bu yüzden..
Ne onların bana yaşattıklarını,
Nede benim yaşadıklarımın,
Hesabını kimseden sormadım.
Dert var bir de onu veren,
Dedim sineye çektim..

Orası hep sevdiklerimle doldu,
Orası.. sine dediğim yer.
Doldu ve taştı,
Hemde en sevdiklerimle…