Sindiremedim Şiiri - Durmuş Karakuş

Karargah kurmuşlar bende bulutlar
Gözümde yaşları dindiremedim
Günden güne tükenip bitti umutlar
Yokluğunu içime sindiremedim

Kaç kez gelmek için yollara çıktım
Gurur denen koca ağacı yıktım
Bu can benden bıktı ben benden bıktım
Yokluğunu içime sindiremedim

Gönülle başladım en büyük harbe
Her fırsatta bana vuruyor darbe
Neler çektiğimi bana sor bir de
Yolkluğunu içime sindiremedim

Günleri, ayları, yilları değil
Bırakıp gittiğin yolları değil
Yalancı vefasız kulları değil
Yokluğunu içime sindiremedim.