sindiği duvar dibi
gözyaşlarında durur
kurumuş küflü gibi
yüreğimize vurur
aç
açık
kalınca
insanoğlu
umarsızlığa
'umudun lokması
bastırmıyor açlığı'
korku içinde gece
çığlık içinde nice
çıdam özlü bilmece
özlerimizde kurur
kuşkulara gebe kalan
zorluğunda boğuluyor
iliştirilmiş yakasında
kimsesizliğinde yalnız
gülücüğü zoraki
üşümüş belli çocuk
oyuncaklarından uzak
yelinde soludukça
içinden uludukça
gözlerinde doldukça
neminde yürek korur
sus dedikçe
susabilse
suyun tartısı kalır
değdiği yerde bulur
aklını baştan alır
düşünü hayra yorar
yor dediğinde
yoruldu mu ne
karabasanlar gelir
ozan efeyi bilir
kirpiğinde kim bilir
ne geçer neler sorar
020910denizli
Ozan EfeKayıt Tarihi : 4.9.2010 22:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ozan Efe](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/09/04/sindigi-duvar-dibi-gulce-bahce.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!