Aymazdı gün ışığı teninin bahçelerinde
Yıldızlar geceye dökülür şarkı şarkı diye
Kadehler sana parlar masalarda
Yalnızlık seni ağlar
Gül telaşı kalbimin her atımında
Sevdamız yine günbatımında
Göçüp gideceğiz seninle
Billurdan bir seher vakti
Geriye mührü kalacak
Avareliğimin
Gümüş ibrikte kaynayan su
Dökecek matemi kadehinden
Bilseydim araf düşecekmiş bahtıma çekilir sularından zamanın dökülürdüm bir neyzenin nefesine.Bilseydim dört duvar dört kılıç kuşanmakmış öyle ağırmış bakması taşıması bir pencere açardım gönlümden gözlerine.Saatimi sisli Mart sabahlarına kurup tren garlarının duvarlarına boyuna şiirler yazardım bilseydim.Bilseydim uykusunda yeni hırpalanmış bir hıçkırık olduğunu mevsimin silerdim takvimlerden kendi el yazımı.Günahım olurdu kelimeler bir şeyi bir şeye bağlar ve ilerlerdim noktaya doğru bilseydim.Bilseydim seher vakitlerinde yaylalara çiy düşerken usul usul gökyüzünde tebessümle onu karşılardım hüsranımın bilindik coşkusuyla.Yağmurlar dolusu kelebek bırakırdım önce havaya sonra suskunluğumun mavi gömleğinin düğmelerini iliklerdim.Bir şiir olur parlardım eteklerinizde bilseydim..!
Ne görkemli bir devirdi o
İçimde küheylanlar çatlamaya koşardı Köşe başlarını tutardı güvercinler. Gözlerin aklıma düşse bir kır çiçeği solardı
Beklemek beklemenin ayracıydı
Göğsümden sütten bir çınar yükselirdi
Sevdanın göğüne mihrabına bahtına
Yükseldikçe kısalırdı boyu inadına
Hüznün kökenine inecek olursak orada bir peygamber çiçeği açar.Sular boy verir vadilerde,içine bir Nurefşan kaçar yalnızlığın.Dip balıkları ses verir gecelerin hakkaniyetine,iyi huylu şairler dökülür pencereden yaprak yaprak.Hüzün bir merdiven altı dükkanda yok pahasına satılan antika bir el aynası gibi bize gerçek yüzümüzü değil eski günleri gösterir.Hüznün kökenine inersek çiçeklere en son sıra gelir..!
Serin bir yayla akşamında dumanı tüten ateşten havaya saçılan kıvılcımların yere düşerken bıraktığı izi sürmek yıldızlı gökte.Hüzün bir kitabın sararan sayfalarında çay lekesi.Boyası dökülmüş bir bisiklete binen çocuğun gamzesi.Karısı gündeliğe giden bir adamın alnındaki terdir hüzün..!
Hüznün kökenine inecek olursak ordan çıkamayız.Savaş yıkıntıları arasında ağlayan bir bacağına bomba isabet etmiş çocuk için hiçbir şey yapamamaktır.İçinde fırtınalar koparken tek başına ordular yürütecek kadar deli bir öfke,sığmazken ruhuna bedenine parmağını bile kıpırdatmadan seyretmektir olup bitenleri hüzün.Nihayetinde hüznün kökenine inecek olursak orada bir peygamber çiçeği açar.Zaman sefere çıkar yalınkılıç atlastan elbisesiyle.
Ve hüzün sevdiğim gözümde canlanan yüzün.Duaya kalkan ellerimde rüzgarlı sular gibi titreyerek yükselen sevgin.Seni kırlara çıkarıyorum rüyalarımda.Uyanınca baştan başa hüzün.Sensizliği gün batımına iliştiriyorum,ezbere bildiğim tüm şiirleri içimden haykırıyorum duvarlara.Sonuna bir not ekliyorum unutmadan.Yaşasın hüzün yaşasın sevda..!
Sevmek yüreğin atımını bir başka kalbe bağlamaktır.Sabahları esen tatlı rüzgarlarla alemi seyretmektir sevmek.Sevmek insanın kendinden taşması kendi içinde nice yollar aşmasıdır.Mecnun'un sevmesi değildir sevmek sevmek Yusuf un yırtılan gömleğidir..!Züleyha'nın parmağındaki kandır sevmek.Bir yol değil bir isim değil bir mevsim değil yedi kapılı bir handır sevmek.Yedi kapının üstünde yedi kubbe.Bazı kuşlar çamur bazı kuşlar ateş taşır dönerek üstünde.Sevmek dönmektir belkide.Önce aslına sonra can verenine sonrada canına..!
Bir şiir daha ekle gülüşüne
Işığımı kır ışığımı çoğalt
Bir yaban dokunuşu kalsın
Teninden geriye son sürat
Bir usul rüzgar eserse sabahın kıyısındayım
Kıyısındayım yüreğimde seken ceylanların
Gölgelerin süvarilerin ve papatyaların
Beni kimse bulmasın
Kimse ilişmesin yüreğimdeki şenliğe
Bir sıcak Akdeniz olsun bakışların
Öldüm
Ve bir vakit sonra
Yıldız tozlarıyla dünyaya geri döndüm
Parlıyorsam seni
Bu dik ve kederli gece gibi
Bunu sar bir ağıda
Benim gönlüm bir zalımın gönlüdür
Yarılır şerha şerha denizler göller
Gönlüme kıydığım elbet doğrudur
Dağılır şehla şehla firdevsler güller
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!