insan kalbinden kaçamıyor ne kadar hızlı koşsada
yanıma oturmasanda yüzünü itina ile çevirsende benden
bazen olur bir çıkmazda bulursun kendini
karanlık bir kuyuya düşer gibi çaresizce yaşarsın günleri
kendi içinde bir evren kurarsın herşeyi aşk olan
duraklar geçiyor önümüzden korna sesleri trafik ışıkları
içimdeki hüznün merdivenlerini tırmanıyorum her gece
elden düşme acılar son kullanma tarihi geçmiş aşklar yapışıyor yakama
soruyorum kendime geçipde bir pencere kenarına
aktarlara satsam kalbimi..
hangi umutsuz aşk a derman olur acaba...?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!