NE ÂLEMİ VAR
Kuytu karanlıksa kıvrımlar
Şehvet isyankârsa tanrıya
Kara gecelerin ne âlemi var.
OĞULA
Biz ateşin adamıydık küllerin değil oğul,
Er meydanları bizimdi kızıl şafaklar gibiyken,
İlk kıvılcım bizdik, korkan yüreklere düşen
Ateşi söndükten sonra küllerde nutuk atmadık
YAPRAK IV
Bırakıvermişken ruhumu rüzgarlara,
Bir yaprak savruldu geçti önümden,
Yaşadıklarını düşündüm hayalimden,
Bilmem neden kopmuştu dalından,
Bin bir umutlar içinde tutunmuşken
CANAN
Ben gelenimin derdindeyim
Gidenden kaçandan bana ne
Hayat kovalamacalar da kısa
Isısızlıkta ise bir o kadar uzun
CAN BORCU
Helal süt emene haram yaramaz,
Ne başkasının soluğu olduk
Ne de başkasından soluk aldık
Aldığımızda verdiğimizde bizim,
Bizim dediğimize bakma sakın
CANA CAN
Kaybolur gidersin dalga meşakkatleri içinde,
Sensizliğin girdabı sürükler cehennemine beni,
Bir feryat seslenirim derinlerden ellerine,
Gün ışığı bile hayaldir oynaşır su yüzünde,
BÜYÜK YANGIN
Koştum cana can, nur yangına,
Kara bulutlar gibiydim dörtnala.
Nerden bileyim, bir başkaymış,
Gönül yangını bu, büyük olurmuş.
DAĞLARIM…
Yağmurlu bir ekim sabahı anladım
Çaresizliği…
Hasretimle günlerce gökte ağladı
Gök yoruldu, ben yandım her gece
Her hatırayı giydirdiğimde yüreğime
DAHA FAZLASI
Kadınlar görüyorum
Sabahın köründe
Telaş içindeler
Yürekleri ellerinde
Elleri bebeklerinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!