sona az kaldı
demir parmaklıklar ardından
adım adım giderken sensiz günlere
ağladığımı kimseler bilmeyecek
son mumda söndü nihayet
bu gece hiç bitmesin derdim bitmesin
gün gibi aklımda
hatırlar mısın sende
yağmur yağıyordu
sırılsıklamdık ikimizde
beklerken
dinmesini yağmurun
yıllar sonra seni görmek
ardından gidişini izlediğim yerdesin bak
seni tanıdığım o gün
bir kalbin zaferiydi
ardından harabeye dönen topraklarda
deli divane gibi seni ararken
sırtımda ayrıldığımız günün gözyaşları
gecesin yine
gündüzlerimin bittiği
yerini dizboyu acılarımın aldığı
neşemin hüzne bıraktığı ayrılık saatindeyim
umudumun başka bir güne kaldığı gecemsin
kimseler bilmeyecek bu şehirden gittiğimi
şahitliğini ezan sesleri
bomboş sokaklar yapacak
gözyaşlarımla sulayacağım
adım adım senle bastığım her çimene
birden donup kalacağım
ve nihayet son günüme ferman oldun
seni sensiz yaşamayı çok gördün bana
yokluğun yokluğum olurken
her gece sabaha çıkayım diye dua ederken
dileğim senle olmaktı
demedim mi sana
bir gün göçüp gideceğim
her yalancı bahar gibi sende aç çiçeklerini
bekle bekle beni geleceğim bir gün sana
şimdi en büyük acıyı yaşarım bu bahar ben
suyu olmayan vaha da gülümdün sen
yüreğimi yakan sevdan nerede
bitti demek
bu kadar kolay mı
anlamını nedir bilirmisin
milyonlarca defa asılmak
çarmıha gerilmek
gözlerinin bağlanıp kurşuna dizilmesi
bir gün anladım beni sevmediğini
yere göğe yalan söylemişim yalan
hep o benim sevgilim diye
her yaz açan güllerim soldu bu yaz
içimde yarına doğacak güneş de yok artık
belki de yarınlarımdan ümidimi kesmeliyim
saat gece yarısı birazdan almaya gelecekler beni
ellerim zincir ayaklarım frangalı gözlerim yaşlı
son defa göremedim yeşili maviyi biliyorum
hücremde göremiyecem artık ne seni ne doğan güneşi
birazdan kurulacak dar ağacı
hayallerim bir bir geçecek gözlerimin önünden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!