Şiir
Şarap dökmektir geceye
Ellerinin içinden yalnızlık içmek.
Şiir
Tenindeki uyaksız kibir.
Kımıldasana
Koca adam...
İpini hazırlamakta neyin nesi
Kucaklayacak bir deniz var önünde
Mavi bir gök
İlkokul dersliğinde kurdele boyundaydık o zamanlar
Kara tahta ki karardığımızdı
Bir araya gelemediği sözcüklerin birleşerek.
Belki erken öğrenmiştik,ayaklarımızın üzerinde durmayı
İçimizde kayan yıldızları saymazsak.
Savaşın ortasında şirin bir ufaklık
Saklıyor ellerinde Kız Kalesini
Saçlarını örüyor sevgiye
Eskimoları ısıtarak.
Bir köşede, kıl dönmesinden muzdarip bir aydın inliyor
Yüreğim İstanbul akşamları
Bir vapur kalkar Beşiktaş'a
Eminönü sen
Beyoğlu sen.
Atarım başımı yatarım geceleri
Olmadı hiçbir zaman önsözüm
Kuşe kağıdına basılı bir yalanda
Nasıl olsun ki;
Şaşkın yazanlar listesinde
Gizli bir biyografisi
Denizaşırı bir ülke yeşeren göğün en sıcak yüzüne
Ebegümeci yalnızlığında sığ bir bekleyiş
İki tarafı yasak kelimeler
Islak aydınlığı büyütmesi zor bir utangaçlık
Kitap aralarına sıkışan demirden örülü bir korkuluk
Deriden çekilen kabuk bağlamamış yaralar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!