Sair Ankara'da dunyaya geldi. Ilk ogrenimini Ankarada. orta ogrenim ve liseyi ise Bursa'da tamamladi. Kocaeli Universitesi Muhendislik fakultesinden 2006 yilinda mezun olan sair, halen yurtdisinda yuksek ogrenimine devam etmekte oldugundan, siir calismalarina bir sure ara vermek zorunda kalmistir. Bu sureyi dunya kulturunu Anadolu kulturu icinde harmanlayarak, ve olusturdugu harci zevk ve idrak binasini kuvvetlendirmekte kullanarak degerlendiren sair, en kisa zamanda siirin buyulu atmosferine yeniden donmeyi planlamaktadir.
Şu dağlar direk gibi uzanmış arşa,
Et bu manzarayı zevkle temaşa.
Ağaçlar ki her yıl ölür dirilir,
Dallarında binlerle yavru bitirir.
Şu göller, denizler ve okyanuslar,
Geliyor dusunu kurdugum gunler,
Artik tutsakliktan kurtuluyorum.
Bitiyor derdini cektigim dunler,
Yeni bir hayata atiliyorum.
Son yaprak duserken kurumus daldan,
Rüzgârla uçuşan yaprak ne demek,
Hayal olsan arkandan ben geleceğim.
Kaçmak ve saklanmak faydasız emek,
Toprak olup kabrinde bekleyeceğim.
Başkası gönlünü çalarsa bir gün,
Kumandan ve askerlerine...
Sanki nazlı bir yâr gibiydin İstanbul.
Uzaktan bakan bile sana hemen vurulurdu.
Mecnuna çevirdiğin aşığın hayalleri,
Hep hüsrana dönüşür, surlarında son bulurdu.
Hey arkadaş! Sana elbette değil,
Seni bu hallere koyana yazık.
Savaşta, cephede, gurbette değil,
Evinde upuzun yatana yazık.
Uzun saça yırtık pantola değil,
Hic bir sey yok memleketi hatirlatan
Ne bir tabela
Ne bir resim
Ne caddede oynayan cocuklar
Ne araba sigmayan sokaklar.
Gecesi bir baska soguk buranin
Anneme...
En güzel günlerinde bir çilen vardı.
Gençliğinin en taze yıllarında.
Ben vardım.
Gecenin en derin dakikalarında,
Her biri ayrı dünya ayrı âlem,
Bir başka hayat her insan,
Her insan öbüründen habersiz.
Her birinde ayrı neşe ayrı elem,
Kiminin gönlü saray kiminin viran,
Ne bileyim, uzulsem mi
Seni kaybettigime.
Ne bileyim, sevinsem mi
Beraat ettigime.
Ne bileyim, aglasam mi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!