Bu kadar erken benzetir insan.
Heyecanlandım.
Kolonun arkasından dönüp tekrar baktım,
Sigarasını çekerken gördüm onu.
Sen sigara içmezdin,
Hem daha açık tenliydi senden.
Hepimiz birer masalın kahramanı olduk,
En az.
Kimimiz aşk, kimimiz sadakat,
Kimimiz sabır,
Kimimiz kahramanlık masalı yaşadık.
Bazı kahramanlar hep iyi oldu.
Adadaki küçük tepede,
Karıştığında saçlarının kokusu esen rüzgara,
Yaşamı hissettim ciğerlerimde...
Görmemeye çalışarak bizi bekleyen sonu,
Çaldığımız altı gün ve gece,
En yoğun kesitiymiş otuzüç yılımın.
Hep ayrılığa mı akar nehirler?
Deniz mi çağırır onları
Buharlaşan iki su molekülü
Binlerce yıl sonra
Karşılaşır mı tekrar...
Ayrılık sonsuzsa eğer;
Büyük bir geçiştir hayat,
Sürüp giden dönüşümler barındırır içinde.
Mevsimler ardışıktır,
Her dogan gün öncekine eklenir biryerlerde.
Unutamayacağımızı söyledik birbirimize
Fakat;
Seni kaybettim biliyorum.
Kafamdaki zonklamalar çökeldi,
Tortuya dönüştü
Demir ağırlığında...
Yolun ortasındaki şerit çizgisi,
Bariyer ya da saksı gibi..
Seyrediyorum korku içinde.
Herşeyin ortasındayım;
Tam ortasında.
Yine seyrediyorum sadece;
Neyi arıyorum ben?
Hayatımın anlamı nerede?
Okyanusta bir su damlası kadar küçük,
Zirvede ulaşılmaz bir buz kütlesi,
Uzayda sonsuzluk,
Ruhumdaki içkinlik,
Yaşam ırmağı boyunca akan,
Kaçışı olmayan bir çelişki...
İkiye bölünmüş bir yürek.
Hangi parça galip gelse;
Zayıf kalacak hayat karşısında besbelli.
Yüreğim elvermez ya;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!