sen can, sen nefes, sen bir yudum su,
bende ise yokluğunun ölüm korkusu.
üstümde çarşaf kefen, altımda yatak tabut,
ne bir ışık içimde, nede bir damla umut.
Bir an olsun yummadıysam bütün gece gözlerimi,
Bir kez olsun görmemdendir açık yeşil gözlerini.
Ödülüdür belki bu uykusuz bir gecenin,
Yada ilk harfleridir o umutsuz hecenin.
Hasret kalmış gibi çıktım, istanbul'un havasına,
Dostum gibi yaslandım, parkın sokak lambasına
Her şeyden vazgeçtim ben gözlerinin haricinde
Yaş kalmadı gözlerimde gece kanter içinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!