Bu kara yalnızlıkta
Körelen ışık benimdir
Bana esenleşen çıkmaz kader
Senin hergün doğan güneşindir
Karanlıklarla oynarken
Sessiz sessiz ellerimle
tuba'ya ithaf ediyorum
tuba; seni ümitle sevmek düşünmek,
Hasretini çekmek yasak bana...
Bir daha gözlerine bakamayacak mı gözlerim
Ellerini sımsıkı tutamayacak mı ellerim
Ve yahutta ilk gün ki gibi,
Akşamlar gölgelerin tenhalığına düşüyor
Geceler sessizce uykulara hazırlanıyor
Kocaman bir ay doğuyor kızıllıkların arasından
Kimseler beni bilmiyor kimseler tanımıyor
Deniz kenarından gemiler köpük köpük geçiyor
Sen umudumun tek kaynağı
Bence aşkın ta kendisisin
Sen dertlerimin en güzeli
Aşkıma doğan güneşsin
Sen içimdeki dünya
Sen elin kadını benim değilsin
Sen gönlümün harcı tacı değilsin
Daha başlamadan vazgeçelim bu sevda dan
Sen alnıma yazılan kader değilsin
Ne zalim düzenimiz varmış tanrım
Sevmek suç olsa
Çıkarsız,
İnfazla yargılanırdım...
Sevmek günah olsa
Kuşkusuz,
Cehennemi boylardım...
Bir sevda türküsüdür
Dilimde yarım kalan
Bahara hasret çiçek gibi
bekledim seni...
Bir sır oldu sen ve senden kalanlar
Suya hasret toprak gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!