Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
"bal ve süttün bir nehir" cennettedir. anladığım kadarıyla üstad o tabirin geçtiği kıt'anın tamamında islâma lakayd (deist) bir ahbabına islâmı sevdirememenin hüznünü anlatıyor.
---
"allah’a karşı gelmekten sakınanlara söz verilen cennetin durumu şöyledir: arada bozulmayan su ırmakları, tadı değişmeyen süt ırmakları, içenlere zevk veren ama sarhoş etmeyen şarap ırmakları ve süzme bal ırmakları vardır. ... " (muhammed, 15)
Değerli arkadaşlar, şiirde geçen 'bal ve sütten bir nehir' sözünün bir telmih ya da mazmun olarak bir anlamı var mı? düşüncelerinizi paylaşırsanız sevinirim...saygılarımla...
"bal ve süttün bir nehir" cennettedir. anladığım kadarıyla üstad o tabirin geçtiği kıt'anın tamamında islâma lakayd (deist) bir ahbabına islâmı sevdirememenin hüznünü anlatıyor.
---
"allah’a karşı gelmekten sakınanlara söz verilen cennetin durumu şöyledir: arada bozulmayan su ırmakları, tadı değişmeyen süt ırmakları, içenlere zevk veren ama sarhoş etmeyen şarap ırmakları ve süzme bal ırmakları vardır. ... " (muhammed, 15)
Kalbinden sürgünlüğüm yeryüzüyle biter mi
Ben”de tutsak ruhuma üflenir mi adn yeli
@..
Ooo ! cook guzel:)
bal ve sutten bir nehir !!
ne kadar derin ve ne kadar hos bir ses ....
sohbetinizde cok guzel olmus arkadaslar ..:) kutluyorum...
ve hicri yilbasi gecemizinde hayirli baslangiclara vesile olmasini temenni ediyorum:)
iyi geceler ...
Yani Naci Abi!
Haklısınız tabii. Babam kulakları çınlasın hep ‘’Oğlum sabırlı olacaksın. En basit nebat kabak bile dört ayda büyür. ‘’ der. Öğrenecek çok şeyimiz var. Tespitiniz yerinde. Şairin en bilindik Kapalı Çarşı şiiri de dediğiniz gibi biz onlar ayrımıyla dolu.
Fakat bu bence şairin durduğu yerle alakalı. Tasavvufu bilmediği anlamına gelmez. Şair solcu değildir İslami düşüncelere sahiptir fakat dünyaya bakış açısı, dünya görüşü vs. geleneksel sağ muhafazakâr çizgiye de uymaz. Bu, onlar biz ayrımı, belki de bulunduğu yerdeki yalnızlığından ve düşüncesine taraftar bulma isteğinden husule gelen; şiirine de zarar veren söylem şekli.İtiraf edelim bizler de sene 90’larda İslam’ın haksızlıklara karşı duruş dini olduğunu düşünür ve tasavvufa insanları uyuşturduğu mistikleştirdiği düşüncesi ile önyargılı bakardık.
Fakat neyse ki dedem rahmetliler her ikisi de tasavvuf ehliydi. Yunus, Mevlana dillerinden düşmezdi. Kulaklarımız onların şiirleri, ilahileri ile doldu çocukluğumuzda. İyi ki de dolmuş. İlişkimizi yine de kesmedik. Bakın birbirimizi anlıyoruz anlaşabiliyoruz. O evrensel havayı teneffüs ne güzel
Mühim mevzuu ne yazarsan yaz tasavvufu bil. Müslüman bir toplumuz ve sonuçta bu altyapımız. Ben de Tasavvufu bilmeyen şairlerin şiirlerinin köksüz ağaç gibi olacağını düşünürüm. Yaldızlı alengirli bir yığın söz ve ömrü kısa olur.
Fevzi abi eklemek isterim.’’Aidiyet’’ sözünü ‘’müntesiplik’’ anlamında kullandım. Aynı şeyi yineliyorum. Bu önemsiz bir konu. Önyargı faşizmi doğuruyor. İnsandan ve insanca olan her şeye önyargısız bakmak lazım.
Çok faydalı oldunuz teşekkür ederim.
Artık yolun uğramaz bilirim toprağıma
Ömrüm yanıp yıkılmış harap ölüm sayfası
Sen orda hakikata çevirirken yalanı
Ah, yalana çevirdim ben burda hakikatı
Sezai Karakoç
İzinizden emeklemeye çalışıyorum hocam....Yüreğinize sağlıklar olsun...Saygılarımla...
tasavvuf Ar. ta¹avvuf
a. 1. fel. Tanrı'nın niteliğini ve evrenin oluşumunu varlık birliği anlayışıyla açıklayan dinî ve felsefi akım: “Bu dil derindir ve birçok tasavvuf deyimleri ile zengindir de!” -F. R. Atay. 2. din b. Kur'an'da önerilen ve peygamberin hayatında uygulamaları görülen hayat tarzını yaşama gayreti, İslam gizemciliği.
Naci bey 1. anlamı ele alarak yazıp çiziyor.
Bizler '2. anlamı ile ilgiliyiz.tasavvufun.O yüzden aynı düşüncede değiliz .vesselam.
aidiyet Ar. ¤¥¢idiyyet
a. (a:idiyet) 1. İlişkinlik. 2. İlgi.
TDK na göre aidiyet bu ise,bence insanlar aidiyetleri ile değerlendirilir vesselam.Bu konuyu özelinize yazmak istedim olmadı mecburen fikrimi burada paylaşmak zorunda kaldım.İnşaallah polemik konusu olmaz.
Hayır Fevzi abi,
Herhangi bir artı ve ya eksi olarak değerlendirmedim.Naci abimin yorumundaki bir sözüne istinaden belirtme gereği duydum.
Ben insanları aidiyetleri ile değerlendirmem.
Selamlar
Cümle biraz yamuk oldu ama neyse meramımı anlatıyor umarım.Affınıza sığındım.
Bu şiir ile ilgili 25 tane yorum bulunmakta