Yazmak, dünyanın en rahatlayıcı olayı.. Hele bir de saat gecenin bir körü , boş gözlerle tavana bakarken, kendini düşünerek yazmak ..
Hiç bir karşılık beklemeden, bir diğerini kırmadan ,yıpratmadan yazmak..
Bu aralar okuduğum kitaplarda kendimi bularak, bir kaç absürt psikoloğun bilindik hikayelerine anlam yükleyip, kendi hayatımdan dem vuruyorum, yani beynimde filler tepiniyor anlayacağın.. İsterik krizlere girmemek için başa dönüyorum , hikayenin en başına.. Tüm değer yargılarımı ardımda bırakıp, her gün yeniden doğuyorum..
Trajikomik bir haldeyim ,zaten bu bir durum komedisi..
İç organlarıma kadar hissediyorum, kendimden iyice uzaklaşıyorum.. Hani biri yanlışlıkla -Nasılsın ? dese, iyi değilim deyip boynuna sarılacağım.
Bir deniz bekliyorduk. Duvara çarpıp ölmesi gibi
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Devamını Oku
özgürlüğüne uçan bir kuşun. Anlamın
düğüm olduğu zamanlar. Bütün yaraları
denedim. Ağzımda kan tadı. Saklanacak
o su kıyısı uzakta. Dağıldım
yaşlandığım yol için. Hangi çağa gittiysem
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta