Düne sarılacak halim yoktu,
Kalemim vardı
Hüzün dolu yağmurlar gözlerime inerken
Şakaklarımdaki ağrı
Yarına kavuştu
Umursamazlık ten taşıyıcılığı
Öfkem volkan olup taştı
Hayat döngüsünün bir kenara çekildiği
Ve beni izlediği zamanda
Nefesimin hevesten yol kat ettiği bir dağı
Aşındırmış bulunmaktayım.
Şimdi sevişmeye az kaldı kendimle
Fakat Simurg olmaya gerek var mıydı bunca yolu
Aşk için?
Reyhan Karayel
Kayıt Tarihi : 31.1.2023 14:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!