Sîmurg Şiiri - Fadıl Karlıdağ

DÎBACE:
(yüreğimin kaf dağında bir yazgıydı sîmurg
küllerinden yeniden yazılan)

1-
serçe kanadında bir ağırlık
kuş yüreğinde bir çırpınıştı yaşadığım
yangın olup maveraya
bir hevesti yolculuğum
suya değdiğinde bir kelebek kanadı
kaç kez titredi yeryüzü
bütün canlılar secdeye vardığında
yapayalnızdı sîmurg
yılanlar çıyanlar diyarında
nefsine yenildi insan
daha ilk sınavında

2-
aşkın tekil yazgısına
bencilce vuruldu insan
gül meylettiğinde bülbüle
unutuldu kavl u karar
ne yapılsa beyhude
her canlı bir tek kendini arar
ey hekim ey lokman
heybende var mı bir derman
aşk deryasında inci mercan
sevgiliye baldıran diye yazılan

dipsiz vadilerde kaybolmuş bir zamandır simurg
sırrına vakıf bilgeler
kırıla döküle bir devrandır simurg
öfke en başta ara yerde gölgeler

3-
derbeder kavgalarda biriktirilen
çatal yürek bir cesarettir simurg
kuşanıp yola çıkılanda
omuzdaki heybettir simurg
marifet aranan çarşılarda
ilm-i tarih okuduğumuzdan bu yana
rakamların simyasına yansımış
bir esatir-i evvelindir simurg
hep zamansız rüyalarda gördüğüm
mekansız hülyalara taşıdığım
bir yetim aşkına adanmış anlarda
marifet kendin bilmekmiş
bundan kaybetti yolcu yolunu
üçüncü vadinin sonunda daha yolun başında
kendi kaderine yabancılaştı
ricat bir sığınak oldu / insan oraya yerleşti

4-
nar çiçekleri topladı şairler
benlik bencillik davasına
müstağni kederler orta yerde
kibir alıp götürdü kartal kanadında
bir iz kalmadı geride

gece-gündüzden daha uzundu
aşk bir sınama yürek ülkesinde
nihayetsiz bir koşuda evvel tökezleyen
ne çoktu geriye bırakılmışlardan
kaf dağının hışmından nasipli
nasipsiz bir hikayede gizliydi
anka kanadında öyküler
bir kıvılcım olup yandı yokluk aynasında

5-
sen ey küllerinden doğan
yeniden bir aşk adına
sen ey geçmişin ve geleceğin bilgesi
uyandır evlatlarını karabasan rüyalardan
fermanlar sal zümrüt ülkene
davullar çaldır
iki vakt arasında toplansın cümle yaranın
benlik davasına dalanın
varlık sevdasına kananın
sana güvenip sana inananın
bildir ki inandığın sensin / güvendiğin sen
kaç gün ışığı dağladı bedenini
kaç aysız gecedendir efkarın
cesaretin nice sırattan sınandı da
bir kendine acemi bir kendine biçare

sen ey günahlarından doğan
yeniden bir tevbe aşkına
yanıp kül olmaksa muradın
ateşlere sal zümrüt ülkeni
sen ey bilge masal tüccarı
heybende zebercet saraylar peri kızları
sele ver yele savur da hülyalarını
sermayesiz mevsimlere dal bir başına
bir başına isen sîmurg
sîmurg isen tek başına
(benlikte yokluk
yoklukta duru varlıktır simurg)

6-
bir masala cemre düştüğünde
ilk bahar olur bütün dillerde
aşk serazat bir ömrün girdabında
bir gölge oyunu med-cezir aynasında
kırıldı cam yerle yeksan rüya
sen ey kuşlar sultanı
kader satrancında taşlar
hamle hamle kale arar
uyan ki elindeki servet
yaklaşan zamana zarar
sen ey mahzun yüreklerdeki efsun
topla bütün atlaslarını
sele ver yele savur da cümle rüyalarını
ay ışığına bedel yazılsın
har vurup harman savur da cümle sermayeni
varsın mirasyedilerce mirasın dağıtılsın

sen ey şaşkın sır avcısı
maksat hasıl olmuşsa beyhudedir feveranın
geriye küller kalmışsa bir yangından
sıcak bir yaradaysa yaşamın ibresi
gayrı gereği yoktur bir ağıtın
aranmaz bir şiirin gölgesi
bir öyküde daralır nefessiz kalır
bir simurg efsanesi.

7-
yağmur ömrün tenhasına yağar
ve bismillah deriz her nihayette
her başlangıçta hamd ile yeniden
yeniden bir sefer adına
Hay’dan geldik de Huy’a dır yolculuğumuz
Var’dan geldik de O’nadır aczimiz

biz ki vadiler aştık
ateş yalımlarından geçtik
simurg olduk da bir kendimize bigane
bir özümüze lakayt
ne kaldı geriye arayışımızdan
bir sersemlikten öte
bir sermestlikten gayri elde avuçta
simurgun tüylerinden birkaç parça

ay ışığında kutsal ayinler
büyülü sözler döküldü dilimizden
arındık, kevser sularından
geriye kalan ellerimizden
birkaç damla ab-ı hayat
üç beş dize şiir
bir o kadar maceradır nihayetinde

HAŞÎYE:
(bir dağa sırtını yaslayanda
dağın sende yok oluşudur simurg)