Simsiyah Şiiri - Mert Heper

Pembe renkti
Sever gibiydim pembeyi
Tam dokunacakken tenine

O evin önünde
Olmaz dedi bir ses içimden
Hüzün meyvesini yedim

O evin önünde
Belki dedim o dudaklar
Öpmemeliyim ısırmalıyım onları
Koparırcasına
Koparıp kaçmalıyım, onlar yanımda

Uzun zamandır sevdiklerim karşımda
Bir boşluk yanıbaşımda
Birdenbire gelsen dolduramıyacaksın biliyorum
Gelmeni sırf bu sebebten artık beklemiyorum

Peki ya pembe
... dedim ya olması zor olanı isterim
... dedim ya olmayacak olanı isterim
O evin önünde son kez istedim

Bir yudum çay
Tadı yok çayların artık
Değiller eskisi gibi
Çaylarda tıpkı benim gibi
Sızıyor yüreğime çernobilin zehri

Yatağımda pişmanlıklar
Her insana dair düşünceler
Hayaller kimi zaman
Sonra istemsiz ısparmozlar
Kapamaya çalışmak gözlerini
Uyumayı özlemlemek
Kendi kendine kendince konuşmalar
Çocukca hayaller, sonra dualar

Yine sabah
Eskiden yeşil mavi
Şimdi pembe
Senden sonra bir ara kırmızı
Sende saklı bir mor ve tekrar pembe
Oysa herşeye inat, simsiyah hayat