Şimşekten Korkarım Şiiri - Anıl Cür

kapkara geceye düştü yine hüzün
mum ışığıyla aradık kaybolan merhameti
çok iyi insanlardık , yok ettiler bizi.
ağaçtan kopan son yapraktık biz
yere düştüğümüzde ağlayanımız yoktu bizim.
kendimiz düştük , kendimiz yandık şu evrende
biri gelse kurtarsa şu zifiri karanlıktan
ağacın yaprağı olup kuruyup düşerdik daldan.
özler gözlerim o sırma saçlarını
cenneti yaşatan vurgun bakışlarını.
Hayallerim vardı seninle mavi renklerle dolu
yaşadığımız ise siyahtan farkı yoktu.
çocukken şimşek çaktığında ağaca sığınırdım
büyüdüm seni sevdim , aşkına sığındım.
senle hayat buldu özüm, gitme gönül gözüm.
çocuktum şimşekten çok korkardım
büyüdüm şimdi gitmenden korkar dururum.
gözlerimi yumardım şimşek çaktığında ,
büyüdüm sensizlikten korkar oldum.
bir yağmur damlası getirse seni bu diyarlara,
söz veriyorum sana gökkuşağı olurdum .
Elvedalar yaktı şu yanlızlık çehermi
gitme ey gönül ! bırakma beni sensiz!
Gitme hasret çektiğim diyar !
Bir şimşek çaksa yine korkarım ;
sen yoksun yanımda kan ağlarım.
senle kavuşmayı hasret bildiğim gönül;
senden başka kisem yok fani dünyada
yanlız ıslattırma kan yağan yağmurlarda
Çıkıp gel karlı dağlar ardından
yağmuru getir ardında
sende ol yağmurun yanında.