Simitçi Necati Şiiri - Münevver Şenol

Simitçi necati
Kaderle buluşup dertleşelim,diye radevulaştık,ben gittim ama nedense kader gelmedi,gelseydi ona simitçi,necatiyi,soracaktım,izmirde simite gevrek diyorlar,necati henüz ilkokul çağında,sabahın köründe,başında simit dolu tepsisi,düşmüş yollara,üstünde doğru dürüst kıyafetiyok ayağında yıtık kesler,necati o cılız sesiyle,taze gevrekk,diye bağırıyor,onun akranları sıcacık yatağında,uyurken necati,bir lokma ekmek peşinde,ama baktım,birkaç gündür necati görünmüyor ortada,sorduğumda,onon siteye girmesi yasak dediler,merak ettim sebebi ne diye sordum,sıkışmışta,asansöre,çişini yapmış diyorlar,peki,gözüyle gören varmı? diye sorunca,pantolonunun önü ıslakmış ondan dediler,ee be kardeşim,necati sıkışamazmı? altınamı yapsaydı yani? keşke birinizin kapısını çalıpaffedersiniz çok sıkıştım tuvaletinize girebilirmiyim diyebilseydi,ama çekindi,besbelli diyemedi garibim,bak kardeşim biz suçlu arıyacaksak eğer? çöplerini sulu,sulu,servis
dışı asansöre bırakanlardan,leş gibi kokutanlardan,hesap soralım,necati gibi
garibanlara,iftira atmak kolay,ellerin çocukları,sıcacık yatağında,yatarken kırk çeşit kahvaltıyla büyürken,içimden,gücünüz o garip necatiyemi yetti,diye bağırmak geldi,ne olurdu sizde bir annesiniz,babasınız,anlasaydınızya,necatinin o zor halinden,nasihat etseydiniz,tutsaydınız ya necatinin elinden,şimdi necatiyi kovdunuz,siteden vicdanınız rahatmı? soruyorum size,tabi vicdanınız varsa eğer.