Simitçi Kenen Şiiri - Turan Zeki

SİMİTÇİ KENAN
Bu gece hava soğuk
İçim donuyor inan
Köşede büzüşmüş bak
Simit satıyor Kenan

Üç kardeştiler onlar
En küçüğüydü Sinan
En çok onu severdi
Bizim simitçi Kenan

Ortancının adıysa
Kezbanın Kara leman
Saçaklı leman derdi
Bizim Simitçi Kenan

Anasının adıysa
Kadersizin keziban
Anasından baht almış
Bizim simitçi Kenan

Üç kuruş para için
Durmaz çalışır her an
Soğuk ayaz demeden
Bizim simitçi Kenan

Kimsesi yoktu ama
Yardım ederdi Mennan
Kimseye el açmazdı
Bizim simitçi Kenan

Simitleri sıcacık
Gece gündüz her zaman
Yüreğinde ısıtır
Bizim simitçi Kenan

Duruşuna bakınca
Sanırsın koca adam
On yaşında değildi
Bizim simitçi Kenan

Zorluklar karşısında
Yılmaz yıkılmaz bir an
Dimdik ayakta durur
Bizim simitçi Kenan

Yine bir kış akşamı
Hastalanmıştı Kenan
Evinde kömür yoktu
Mumdu sobada yanan
Hava soğuktu ama
Bacada tütmez duman
Hastalıktan solmuştu
Bizim simitçi Kenan

Öksürüp titreyerek
Geçti öylece zaman
Verem olmuştu artık
Bizim simitçi Kenan

Bir inilti çıkmıştı
Sessiz odayı saran
Öksürmüştü son bir kez
Bizim simitçi Kenan

Anası ürpererek
Kalkıp baktı uykudan
Son nefesi vermişti
Bizim simitçi Kenan

Oturmuş ağıt yakar
Kadersizin keziban
ORDA ÜŞÜMEZ ARTIK
Bizim simitçi Kenan

Yokluk ve yoksulluk içinde onurlarıyla çalışıp yaşam mücadelesini şereflice sürdürenlere ithaf olunur
Turan ZEKİ