Simitçi Çocuk Şiiri - Mevlani Ulusoy

Ne zaman sokağa çıksam,
Göz göze geliriz.
Yakınımdan geçip gider usulca,
Dalgın ve hüzünlü…
Belki Vanlı belki de Diyarbakırlı,
O beni tanır, ben de onu.
Taze bir simit alıp parasını veririm,
“Allah senden razı olsun” der sevinir.
Küçük simitçi çocuk!
Çocukluğunu yaşadın, oynadın mı hiç?

Beline bağlı önlüğü,
Yuvarlak tablası başında.
Önce kahvelere uğrar,
Bazen de sokak aralarında gezinir,
Simitleri bir an evel satmak derdi…
Kardeşleri yolunu gözler.
Sorumluluk binmiş omzuna…
Yaşam kavgasına erken başlamış.
Küçük simitçi çocuk!
Çocukluğunu yaşadın, oynadın mı hiç?