Simitci Çocuk...*** Şiiri - Hasan Yıldız

Sabahtan önce başlar iş
Güneş kalkmadan uyanır simitçi
çocuk,
Alıp koltuğunun altına tepsisini
Düşer simit fırının yoluna gözleri mahmur
Daha büyümemiş ellerde taşınır hayat
ömür taze bir fidan yaşam bayat mı bayat

Sıcak simitlerim var….
Simitçiiiiiiiii.....
Sıcak sıcak
Amcalar ablalar simit istermisiniz..? ?
Buram buram susam kokuyor
El yakıyor el.....

Abla simit istermisin
Çıtır çıtır bunlar
Mıımmm
Peynirle ne gider ya..
Ben yemedim ya hiç
Yiyenler öyle diyor
Abla...

Sahi ….
Neden bütün çocuklar simit satmıyor?
Neden
Neden beni oyunlarına almıyorlar…
Neden top oynayamıyorum
Neden spor ayakkabılarım yok
kara lastik kaderim mi
Bir anlam veremedim kendime

Aman... neyse ben simitlerimi satayım
Elimde kalacaklar..

ooofff....
Yine azdı nasırım
Büyüyünce geçer mi
Ayak parmaklarım yamuk yumuk
Neden yamuldu parmaklarım
Büyüyünce düzelir mi?

Babama çok kızıyorum bazan
Bu ayakabnın hiç ayağıma olanı yokmu
Hep geniş ayakkabı alıyorsun

Neymiş
Ben durmadan büyüyormuşum
Bende;
Büyüyünce, büyük ayakkabı alalım diyorum
Babam;
Erkek adam büyük ayakkabı giyer oğul diyor
Sahi...
Büyüyünce de mi büyük ayakkabı giyeceğim
büyümek güzel mi?
Güzel mi Abla....

Hasan yıldız