simitçi
Güneş batımı kızıllığının
Koynunda geceleyip
Cır cır böcekleri
Ve kurbağaların
Usul ve makam gözetmeksizin
Aynı ezgiye
Yarenlik etmelerini dinleyerek
Yumduğum gözlerimi
İs ve duman kokulu
Çiyli bir sabah üzeri
Benliğinin tüm gücüyle
Sessizliği delip geçerek
Feryat figan bağıran
Simitçi çocuğun
Sesiyle açıyorum
Ve duman duman
Kendimi kokluyorum
Kucağıma zor sığan
Simit tablasında
Parmaklarımı yaka yaka
Ellerimle dizdiğim
Buğusu üstünde tüten
Sıcacık simitlerimle
Sabahçı kahvelerinde
Sokak aralarında
O çocuğu arıyorum.. 27.8.2016
Yusuf Işık 3
Kayıt Tarihi : 5.7.2017 15:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!