Bir Pazar sabahı çıktım dışarı
Gazete ve bir ekmek için
Sokakta bir çocuk bir de narası
Ve bağırıyor simit satmak için
Dokuz bilemedin on yaşlarında
İnce sesi sokağı titretiyor
Damla damla olmuş terler alnında
Belli mecburiyetten sabrediyor
Ne açık pencere ne de insan var
Koca apartmanlar küsmüş gibiler
Çiftli pencereler kalın duvarlar
Çocuğun etrafında aç kediler
Her adımda uzaklaşıyor sesi
Uzaklaştıkça küsüyor hayata
Sanki öfkeyle çekiyor nefesi
Biliyor ki yaşıtları yatakta
Kayıt Tarihi : 3.2.2009 08:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!