Simit Kokusu Şiiri - Ufuk Çoban

Sabahları gözlerini görmeden yüreğim uyanmıyor gülüşlere,
Seni bekliyor herşeyim bende olmak için güneş gibi.
Sen geç kalıyorsun ben de sana hasret,
Gözlerim yolda, kulağım adımlarında,ellerim soğukluğunda.

Korkuyorum yanında gözükmeye,
Korkuyorum birkaç kelime ile sesli düşünmeye.
Birden gidiyorsun yanımda olsan da uzaklara,
Beni öylece bırakıyorsun öksüz, yetim, sensiz, sessiz.

Bir simit kokusu kaldı burnumda masandan yayılan,
Sana birşey diyemedim, isteyemedim ki surat asışından.
Ne desem zor geliyor artık sana, dinlemeden anlamadan,
Şimdi uzak kaldım hem gülüşünden, hem simit kokusundan.

31/08/2006 09:10