Simgelerin Gizi Şiiri - Enes Yusufoğlu

Olmuyor
gitmiyor zihnimde gülüşünün ahengi.
Bire bin katarak haykırıyor eşsizliğini
yekliğini gözlerinin rengi.
Çiçek suya, güneşe, toprağa
ben sana…
yalnız sana hasret Eftelya.

Gecenin arafında
zifirinin kuytusunda
akıntının tam ortasındayım.
Yalnız balıkçıyım ben
deniz kızını bekleyen,
sihir için sehhârını gözleyen.
Bir gelsen…
inkişaf edecek dolunayın nuru.
Hele bir de gülsen…
kardan karanlığın ardından
kardelenli sabahlara uyanacak kâinat Eftelya.

İsterdim ki ilmek ilmek
miskin ve usulca
ve de sevginle örmek muhabbet ağlarını.
Ufukta beliren atlıdan berat bekleyen
idam sehpasındaki mahkumun teslimiyeti,
Kaf Dağı için çırpınan Simurg'un
hedefine bigâne kalması kadar mümkün olurdu,
ateşinin kalbime düşmesini beklemek.
Tonlarca çelikle doldurulmuş bir kuşun hareketsizliği
yapmacıklığı var üstümde
sessiz ve de sensiz…
Kara bulutların kasvetiyle gelen yağmurlar
çisil çisil eksiltiyor her zerremi Eftelya.

Bekletme…
Kavuşmak vaktidir
mevcudatı acz eyleyen letâfetli nidana.
Erişmek vaktidir artık
bakışları celp eyleyen inşirahlı simana.
Mavzerlerle deldi geçti
baharın büşrası gülen gözlerin.
Asra esir
kevne mahkûm
ve de mağrur etti beni sözlerin.
Kaybetmekten korktuğum yegâneler, hislerim.
Fevkalzamana nakş edilmiş bıraktığın izlerin.
Rüyaların ab-ı hayat şerbetidir Eftelya.

Simgesin sen benim için.
Alemdarısın alem-i hayrın, varlığın ile.
Hülyaların süsü
levha-i temâşâ, sensin.
Yakın olmaya kıyamadığım
uzak da kalamadığım bir gizemsin Eftelya.